عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اقلید در کارگاه آموزشی تعذیه گندم گفت: در زمان کوددهی به گیاه، به نیاز غذایی خاک و چگونگی مصرف کود در مراحل مختلف رشدی هر گیاه باید توجه شود.

به گزارش روابط عمومی مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان اقلید، علیرضا باقری بیان کرد: به دلیل سردی هوا در زمان کاشت گندم، کود نیتروژنه بصورت نیترات آبشویی و از دسترس گیاه خارج می شود، استفاده از کودهای نیتروژنه در مرحله پیش کاشت گندم، بی اثر است و مصرف این کود به آبیاری اول و دوم موکول شود.

باقری گفت: در زمان پیش کاشت، خاک مزرعه باید از خاک های آلی غنی شود کودهای فسفره و پتاسه، آلاینده هایی مانند کادمیوم و سرب در خاک زیاد و فعالیت های باکتری را در خاک کم می کند. اما به دلیل نیاز گیاه، بهترین نوع کود فسفره سوپرفسفات تریپل است که این کود به فرم آلی و میزان آلودگی آلاینده های آن کمتر است.

وی افزود: در منطقه اقلید به دلیل پایین بودن درجه حرارت، جوانه زنی گندم به کندی صورت می گیرد. پس جهت بالا بردن سرعت جوانه زنی، به ازای هر 100 کیلوگرم بذر گندم، 1 کیلوگرم کود اوره+ 0.5 کیلوگرم کود سولفات روی+100 گرم مایع حاوی باکتری تنظیم کننده نیتروژن بصورت بذر مال استفاده شود. که بذر مال با فرمول کودی ذکر شده تا 3 روز پنجه زنی را به جلو می اندازد و درنتیجه پنجه ها قوی تر و مقاومت به سرمای بیشتری خواهند داشت که این باعث افزایش عملکرد خواهد شد.

علیرضا باقری در ادامه گفت: از راه کار هایی که باعث می شود پنجه ها زود تر و در پاییز تشکیل شوند می توان به انتخاب تاریخ کشت مناسب منطقه (15 مهر تا 20 آبان ماه)، سبک کردن خاک و بستر کشت با استفاده از کود دامی هر 2 تا 3 سال و کمپوست بصورت سالانه، احیاء خاک و مصرف میزان 250 کیلوگرم بذر در هکتار اشاره کرد.

باقری نیاز غذایی گندم در مراحل مختلف رشد را چنین بیان کرد: مهمترین زمان تغذیه گندم مرحله بعد از پنجه زنی و شروع ساقه دهی است که در منطقه اقلید 10 تا 15 فروردین ماه، گیاه به این مرحله رشدی می رسد و پتانسیل عملکرد در گیاه تعیین می شود. در این مرحله استفاده از هیومیک اسید در خاک هایی با PH بالا، بسیار سبک شنی و بسیار سنگین رسی با زهکشی ضعیف ضروری است. مصرف میزان 7 کیلوگرم در هکتار کود NPK (نیتروژنه، فسفره و پتاسه)+ 3 کیلوگرم در هکتار کود ریزمغذی می تواند به باعث بزرگ تر شدن خوشه، تعداد دانه بیشتر و سنگین شدن وزن دانه ها کمک کند.

مرحله بعدی از نظر ضرورت مصرف عناصر غذایی و حساسیت گیاه، مرحله غلاف روی (شکم خوش) است. در این مرحله به دلیل شیوع بیماری های سیاهک، زنگ زرد و فعالیت زیاد شته و سن غلات باید با استفاده از سولفات پتاسیم (سولوپتاس) می توان مقاومت گیاه را در برابر بیماری ها و آفات تا حد زیادی افزایش داد. مصرف مقدار کمی کودهای نیتروژنه باعث افزایش میزان پروتئین در دانه و در نتیجه افزایش وزن دانه و کیفیت بالا خواهد شد.

آخرین مرحله در تغذیه گندم، مرحله بعد از گرده افشانی و شیری شدن دانه است و محلول پاشی 2 در هزار اوره و 2 در هزار

ریزمغذی باعث دوام سبزینگی برگ پرچم و فتوسنتز بیشتر خواهد شد. در این مرحله حساسیت گیاه به رطوبت (آبیاری زیاد و تنش رطوبتی ) زیاد می شود. آبیاری باید سبک و با فاصله کم انجام شود.